Ludzki organizm jest niczym układanka złożona z tysięcy elementów, z których każdy ma swoje miejsce i funkcję. Układ pokarmowy jest częścią tej prawidłowości. Jeśli pracuje prawidłowo, czujemy się dobrze. Problem pojawia się w momencie, gdy jakaś część układu niedomaga. Tak właśnie dzieje się podczas choroby Leśniowskiego-Crohna. To schorzenie występujące w obrębie układu pokarmowego – atakuje jelita, żołądek, a także przełyk i usta. Poznać, czym się objawia i jakie są sposoby leczenia.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – co to jest?
Choroba Leśniowskiego-Crohna jest nieswoistym zapaleniem jelit. W żadnym wypadku nie należy mylić z zespołem jelita drażliwego, który jest mniej poważnym, ale częstszym problemem. Trudno jednoznacznie wskazać, jakie są jej bezpośrednie przyczyny powstawania stanów zapalnych. Lekarze coraz częściej wskazują, że jest upośledzeniem mechanizmów odpowiedzi immunologicznej na drobnoustroje wewnętrzne.
Atakuje niekiedy każdy odcinek przewodu pokarmowego – począwszy od jamy ustnej, a skończywszy na odbycie. Choroba miewa okresy zaostrzeń i remisji. Osoby cierpiące na nią często skarżą się na wrzody, które pokrywają błonę śluzową ściany jelita i powodują bolesne dolegliwości. Choroba Leśniowskiego-Crohna ma podłoże autoimmunologiczne. Aby zdiagnozować pacjenta, należy zrobić odpowiedni wywiad – badanie endoskopowe jelit z pobraniem wycinków do badania histopatologicznego. Wykorzystuje się badania obrazowe tj. USG albo tomografię komputerową. Medycyna coraz lepiej radzi są z tą uprzykrzająca życie chorobą — nowoczesne leki powstrzymują jej dalszy rozwój.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – jak się objawia?
Objawy początkowo przypominają zapalenie wyrostka robaczkowego. Bóle brzucha, zlokalizowane w lewej części jamy brzusznej, przypominają też atak kolki. Ból jest tępy i mocno nasilony. Towarzyszy temu gorączka połączona z biegunką. Niektórym chorym ciężko jest wychodzić z domu, często całe dnie spędzają oni w toalecie. Bolesne skurcze jelit skutkują zaś powstrzymywaniem się przed jedzeniem i piciem, a w konsekwencji – niedożywieniem oraz znaczną utratą masy ciała. Nie wiadomo, w którym momencie objawy mogą uniemożliwić całkowicie normalne funkcjonowanie.
Chorzy tracą na wadze w krótkim okresie. Jest to związane z zespołem złego wchłaniania. Choroba bardzo utrudnia codzienne życie, ponieważ uniemożliwia prawidłowe trawienie pokarmów, a jednocześnie przy ostrych stanach zapalnych objawia się uciążliwymi bólami w jamie brzusznej oraz krwawieniami z odbytu. Charakterystyczną cechą jest anemia u pacjenta i awitaminoza. Kolejną wskazówką są wzdęcia przed posiłkiem.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – dieta
W diecie pacjenta chorującego na Leśniowskiego-Crohna mocno redukuje się błonnik. Natomiast w okresie remisji chory powinien spożywać 5-6 małych posiłków lekkostrawnych. Pokarmy ciężkostrawne mogą zwiększyć liczbę wypróżnień oraz nasilić dolegliwości bólowe jamy brzusznej. Do artykułów spożywczych mogących wywoływać dolegliwości zaliczmy także: mleko i jego przetwory, jaja, pszenica, drożdże, pomidory, banany, kukurydza i wino. Dlatego wszelkie potrawy wzdymające, mocno przyprawione, smażone powinno się ograniczyć z diety. Chory powinien więc spożywać jasne pieczywo, sucharki, kleiki, mannę na wodzie, cienki makaron, biały ryż lub gotowane warzywa. Niedobory białka występują bardzo często u chorego. Dlatego ważne jest, aby pacjent dostarczał w diecie ilość- najczęściej zaleca się około 100-120 g białka w diecie. Doskonałymi produktami bogatymi w łatwo przyswajalne białko są ryby, mięso i nabiał. Nie ma mowy o produktach pełnoziarnistych, które – przez obecność w nich dużych dawek nasion mogą powodować nadmierną pracę układu pokarmowego. Istotne jest też, aby chory przyjmował dodatkowe suplementy, szczególnie witaminę B12 i kwas foliowy oraz sole mineralne: wapń, cynk, magnez.
Czy choroba Leśniowskiego-Crohna jest śmiertelna?
W przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna długość życia zależy w dużej mierze od tego, na jakim etapie się ją diagnozuje. Jeśli lekarze wykryją ją odpowiednio wcześnie, rokowania są optymistyczne, ponieważ pacjent otrzymuje leki, które hamują rozwój choroby. Trudno jest określić z całą stanowczością długość życia w chorobie Leśniowskiego-Crohna. Podczas zapalenia traci się duża ilość substancji spożywczych; organizm nie jest w stanie wchłonąć odpowiednią ilość składników odżywczych. Nieustanne biegunki kompletnie rozregulowują prace jelit i ich mikrobiom, co z kolei predestynuje do infekcji. Z pewnością ważny jest jej przebieg, umiejscowienie stanów zapalnych oraz intensywność tych momentów, w których choroba się zaostrza.
