Liszaj jest dość często występującą chorobą skóry, błon śluzowych i paznokci dzieci. Daje objawy w postaci czerwonych grudek. Co to za choroba? Sprawdź, jakie rozróżniamy rodzaje tej choroby i jakie są przyczyny jej powstania?
Liszaj – co to za choroba?
Liszaj to grupa chorób, która objawia się różnej wielkości grudkami na skórze. Skupiają się one w postaci wykwitów różnej wielkości i różnego kształtu. Charakterystycznym objawem towarzyszącym tym wykwitom jest silne swędzenie, które może sprzyjać rozprzestrzenianiu się choroby. Jest to problematyczne zwłaszcza u małych dzieci, które trudno przekonać do tego, by się nie drapały. Liszaj może on być powikłaniem po ospie i innych chorobach, reakcją alergiczną lub reakcją ze strony układu odpornościowego. Najczęściej chorują osoby dorosłe między 30. a 60. rokiem życia. U dziecka może pojawić się liszaj na twarzy, na pośladkach, zgięciach łokci i kolan oraz na brzuchu. Charakterystyczne, w liszaju, zmiany skórne mogą być również reakcją na leki. Uważa się, że problem ten częściej dotyka kobiet. Istnieją przypuszczenia, że na rozwój liszaja mają choroby autoimmulogiczne — zazwyczaj wtedy, gdy komórki układu odpornościowego wytwarzają przeciwciała, a tym samym atakują same siebie. Liszaj może mieć podłoże psychogenne. Występowanie lub nasilenie zmian chorobowych zauważa się u osób poddanych silnemu stresowi. Schorzenie związane jest z pewnymi cechami osobowości, między innymi ze zwiększoną podejrzliwością, nieufnością, skłonnością do obwiniania się, zwiększonym poczuciem lęku oraz obniżonym nastrojem.
Rodzaje liszaja
Liszaj płaski to jedna z najpopularniejszych odmian tej choroby. Charakteryzuje się połyskującymi grudkami na skórze, którym towarzyszy świąd. Przyczyny występowania liszaja płaskiego nie są do końca znane. Przypuszczalnie czynnikami wywołującymi chorobę są zaburzenia funkcjonowania układu autoimmunologicznego, przyjmowanie niektórych leków oraz kwestie psychologiczne – np. silny stres. Liszaj płaski może pojawić się u osób, u których zdiagnozowano cukrzycę, bielactwo, łysienie plackowate, niektóre choroby wątroby. Leczenie liszaja płaskiego wymaga skrupulatności, a przede wszystkim cierpliwości. Leczenie koncentruje się na jej objawach, a nie przyczynach. Polega ono na podawaniu leków sterydowych. Skórę z liszajem warto otoczyć szczególną opieką pielęgnacyjną odpowiednio nawilżając i natłuszczając.
Liszaj rumieniowaty jest bardzo rzadka, przewlekłą chorobą immunologiczną. Objawia się stanami zapalnymi w obrębie wielu narządów. Charakteryzuje się, oprócz grudkowatej wysypki jest także nadwrażliwością na światło. Przyczyny liszaja rumieniowatego nie są do końca znane. To choroba, która ma swoją genezę w zakażeniach wirusowych, hormonach oraz czynnikach psychologicznych i środowiskowych. Leczy się go, podając maści i leki miejscowe, które wspomagane są kremami zawierającymi witaminę A.
Czy liszaj jest zaraźliwy?
Warto wspomnieć, że osoby spoza kręgów medycznych często mylą liszaj płaski z liszajcem zakaźnym. Wbrew zbieżnej nazwie liszajec zakaźny nie ma nic wspólnego z liszajami. Liszajec to powierzchowne zakażenie objawiające się wykwitami pęcherzykowo – krostkowymi
Jest powierzchniowym bakteryjnym zakażeniem naskórka, który dość często występuje u dzieci. Przyczyną zakażenia są najczęściej dwie bakterie bytujące na skórze — gronkowiec złocisty oraz paciorkowiec ropny.
Liszaj- jak leczyć?
Liszaj, w zależności od jego typu, może być leczony i łagodzony na różne sposoby. Bardzo ważne jest, aby to lekarz ocenił, jakiego rodzaju są zmiany liszajowate na skórze. W postaciach niezbyt rozległych stosuje się leczenie miejscowe za pomocą miejscowo stosowanych maści lub silnych kremów kortykosteroidowych. Można je stosować punktowo pod opatrunkiem na niewielkie obszary lub we wstrzyknięciach. Leki te łagodzą swędzenie, redukują opuchliznę i zaczerwienienia.
W przypadku liszaja zakaźnego niezbędne jest przestrzeganie dalszych powikłań i niedopuszczenie do tego, by choroba rozprzestrzeniła się na inne osoby. Konieczne jest stosowanie maści z antybiotykiem, w niektórych przypadkach (gdy zmiany skórne są bardzo rozległe) konieczne może się okazać podawanie antybiotyków doustnie. Jednak oprócz farmakoterapii najważniejsze jest zachowanie odpowiedniej higieny. Częste mycie rąk, posiadanie osobnych przyborów do higieny, regularne zmiany pościeli – to podstawa.